Een valse start. Mijn marathonschema is gestart en een griepje dacht daar hetzelfde over. Een belabberd begin dus, maar het is beter dat dit in de eerste week gebeurt dan over een paar maanden. De meeste trainingen heb ik hierdoor een weekje opgeschoven. De voorbereidingsperiode duurt nu circa 12 weken. Hoe verging het me de eerste weken? Je leest het hieronder.
Zaterdag 26 februari: na een gebroken nacht. Ziek. Geen corona, maar een griep(je). Hier baalde ik flink van, want ik had van alles in de planning. Bijvoorbeeld op 5 maart. Een leuke virtuele uitdaging, genaamd: ‘Last Men Standing’. Hierbij zet je in jouw eigen buurt een rondje van 6,7 km uit en rent deze zo vaak als je kunt. Dit doe je elk uur. Het was mijn bedoeling om voor 6 rondjes te gaan, in totaal ongeveer 40 km. Rens liep de eerste ronde mee. Na 4 stuks begonnen de pijntjes echter toe te nemen, waardoor het me verstandig leek om het hierbij te houden. Gezien mijn gesteldheid was dit natuurlijk een prima prestatie (26,8 km totaal). De winnaar liep trouwens 38 rondjes = 254,6 km, bizar!
Nieuwe week, nieuwe kansen
Vanaf maandag 7 maart voelde ik me weer fris en heb ik het marathonschema hervat. Maandag begon, gelukkig pijnloos, met een relaxte (d)uurloop met Rens op het ‘Rondje meer, kon minder’. Verder heb ik in deze week een intervaltraining (4-4-3-3-2-2-1-1 minuten versnellen), een herstelloopje en een halve marathon incl. 10 km ‘vlot’ afgewerkt. Deze 10 km (of was het 9,7 km?) liep ik tijdens de Nacht van Groningen. Ze gingen zelfs zo vlot dat ik een PR liep, 37:43! De week sloot ik op zondag af met een zonnig mtb- ritje in Havelte. Een aanrader!
Loopkilometers: 50 (doel: 50 km)
Fietskilometers: 22.
In de derde week sloot ik op dinsdagavond weer eens aan bij de training van Groningen Atletiek. Er stond een climaxloop op het programma waarbij je rustig start en als een speer eindigt. Dit vind ik altijd een hele fijne training. Voor een dinsdag werd het uiteindelijk best een lange training. Toen ik thuis kwam, stond er 20 km op de teller. De donderdag heb ik een rustige (d)uurloop gedaan en zaterdag 19 maart stond een crosswedstrijd gepland (vanuit het Geopark Crosscircuit). Dit was de laatste in een reeks van 5 crosslopen. In het klassement bij de mannen senioren kon ik nog een podiumplek behalen en daar wilde ik vol voor gaan, maar… toen kwam corona om de hoek kijken. Vlak voor de wedstrijd testte ik positief. Heel zuur natuurlijk en ik hoop dat het niet van te lange duur is. De lange duurlopen (vanaf 25 km) staan namelijk over één week al op het schema en daarvoor moet ik toch echt wel weer fit zijn.
Wanneer kan je weer hardlopen?
Hiervoor geldt in principe de stelregel: 1 dag ziek = 2 dagen rust. En de ‘nekregel’ heb je vast ook wel eens gehoord. Als de klachten de nek of het gebied daaronder, zoals een zere keel, hoesten, benauwdheid, infecties aan de luchtwegen, rillingen, braken, diarree of pijn in je hele lijf betreffen, is rust noodzakelijk. Met symptomen boven de nek zoals een loopneus, hoofdpijn of niezen zou je ‘gewoon’ door kunnen lopen. Voor mij gaven een zere keel, hoesten en spierpijn dus genoeg reden om eerst goed uit te zieken. Mijn marathonschema gaat wederom over de kop. Hoe en wat de ‘schade’ gaat zijn, is nog de vraag. Een valsere start kan bijna niet, maar we blijven positief. Nog 10 weken tot de start.. Wordt vervolgd in deel 3🤞
Loopkilometers: 33 (doel: 55 km)
Geen fietskilometers
One thought on “Road to Edinburgh (2)”