De eerste marathon

Je bent inmiddels een mooie tijd aan het hardlopen en denkt na over een marathon. Voor vele hardlopers hét ultieme doel. Misschien ga jij in 2022 wel voor die eerste keer? Maar wanneer ben je hier klaar voor? Wat moet je vooraf allemaal weten? Van trainingen tot taperen. En van kilometers naar koolhydraten.. Ik neem je in het kort mee door mijn eerste marathonervaring te delen.

Aanloop
Toen ik begon met hardlopen was ik voornamelijk bezig met snelheid. Sneller worden gaf me een boost. Tot ik in maart 2016 voor het eerst mee deed met een halve marathon, in Haren. Een langere afstand bleek ook best gaaf. Het is vooral interessant hoe lang je het vol kan houden in een bepaald tempo. Daarbij komt nog meer het mentale aspect om de hoek kijken. Later meer hierover.

In januari 2018 sloot ik me aan bij Groningen Atletiek. In de loopgroep kwam het onderwerp ‘marathon’ veelvuldig voorbij. Ik had hier ook wel oren naar en schreef me in voor de marathon van Rotterdam. Hierbij had ik me als doel gesteld om hem in ieder geval uit te lopen én.. ik moest toch wel onder die 3:30 uur grens kunnen duiken.

Voorbereiding
In training naar deze marathon liep ik mee met een aantal zogenaamde ‘Road to Rotterdam’-lopen, georganiseerd door Groningen Atletiek. Dit is een reeks van 20, 25, 30 en 35 kilometer. Een langere afstand in een groep lopen, gaat toch net wat makkelijker en daarnaast heeft (bijna) iedereen hetzelfde doel voor ogen. Hierdoor blijft de motivatie er goed in. Na zo’n drie trainingsmaanden met 50 tot 70 kilometers op de teller, was het tijd voor rust. De zogenaamde taperperiode begint meestal drie weken voor de marathon. In deze weken liep ik nog slechts een paar kortere duurlopen, tot 15 kilometer. Daarnaast is het natuurlijk zaak om de koolhydraten aan te vullen. Dat was voor mij geen probleem want van pastagerechten ben ik groot fan.

Dé dag 
Vroeg opstaan hoort bij de dag van de marathon. Meestal is de start rond 9:30 uur (door de lagere temperatuur). Ik was uiteraard erg nerveus. Er gaat van alles door je heen en voornamelijk de vraag: kan ik dit wel? Na een mager ontbijt en een aantal zenuwplasjes, was het zover. Voor de marathon heb ik een standaard gelletjes (eet/drink) ‘plan’. Rond 12, 21, 28 en 35 kilometer neem ik dit zoete spul. Verder pak ik bij elke waterpost een bekertje mee.
Ik liep in een gemiddeld tempo van 5:00 min/km. Dat ging eigenlijk als vanzelf. Tot het moment dat de marathon echt begint. Rond de 30 km werd het een mentaal spel. En rond kilometer 36 kreeg ik het fysiek ook echt zwaar, met flinke kramp in mijn kuiten. Vermoedelijk toch te weinig gedronken? Hoe moest ik die laatste ca. 6 kilometer doorkomen? In elk geval zag de EHBO dat ik het lastig had en pakte me uit het veld. Toen hebben ze de kramp zo goed als weg gemasseerd. Helaas kon ik niet meer in hetzelfde tempo door blijven lopen. De laatste kilometers leken urenlang te duren. Gelukkig is het publiek geweldig enthousiast en dat sleepte me er doorheen. Ze stonden met dienbladen vol bananen, winegums, drop, etc. Elk dienblad wat meepikken en dan moet die finish toch haalbaar zijn. Waar ik op dat moment wel van baalde, was dat die 3:30 uur grens er niet meer in zat. Uiteindelijk ben ik in 3 uur, 39 minuten en 18 seconden gefinisht. Na de finish werd ik opgevangen door mijn vriendin en zei ik: dit nooooit weer! Een paar uur later vloog alles in vogelvlucht voorbij. Wat was dit eigenlijk mooi. Onder het genot van een dikke hamburger kon ik het positieve er weer van inzien. Het uitlopen is gewoon gelukt. Ik zou dan ook voor een eerste marathon vooral één doel stellen, en dat is: ‘lekker’ uitlopen. Dat is namelijk al een hele prestatie! Die streeftijd komt later wel.. 🙂

Kortom, als je voorbereiding goed is gegaan en je bent gemotiveerd, lukt het jou ook! Of je er nou 3 of 6 uur over doet; dat is bijzaak. Het is in elk geval een hele belevenis waar je bovenal, cliché maar waar, van moet genieten. Van voorbereiding tot finish. Zet ‘m op!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *