Raceverslag – Marathon Hamburg

Een week na mijn zevende marathon in Hamburg. Mijn eerste rondje na de marathon zit er alweer op en dat ging, op een pijntje hier en daar, best prima. Hoe deze marathon is verlopen, lees je in mijn raceverslag.

Aanloop
De voorbereiding voor deze marathon had ik iets serieuzer aangepakt aangezien ik een gooi wilde doen naar een tijd onder de 3 uur. Op basis van mijn PR (3 uur en 19 minuten) wist ik dat dit een flinke uitdaging zou zijn. Toch ging ik er voor. Vooral de lange duurlopen met tempoblokken in marathontempo waren belangrijke trainingen. Zo kon ik zien of dit tempo realistisch was om langere tijd aan te houden. De meeste van deze trainingen werkte ik af in een groep. Alle gedane arbeid gaf mij voldoende vertrouwen om er ‘gewoon’ voor te gaan. Een korte periode van ziekte maakte het nog even spannend, maar gelukkig had dat geen invloed op de trainingen. In totaal duurde mijn voorbereidingsperiode 16 weken en deed ik 4 a 5 trainingen per week. Na de laatste taperweek was ik er helemaal klaar voor!

Op vrijdag 26 april vertrok ik, samen met mijn vrouw, met de auto naar Hamburg. Hier was ik nog niet eerder geweest dus ik was erg benieuwd. Ons verblijf was in een gezellige wijk met veel restaurants en lag dichtbij de start van de marathon. Dat is altijd fijn want dan ben je ook niet afhankelijk van vervoer op de dag van de marathon. Na het ontbijt op zaterdag haalden we mijn startnummer op bij de Marathon Expo. Er deden aan de halve marathon en marathon meer dan 30.000 deelnemers mee. Mede door de vele vrijwilligers was het erg goed georganiseerd. De vele leuke en sportieve stands zorgden ervoor dat je al helemaal in de marathonsfeer kwam. Na het scoren van het startnummer, gingen we de stad verkennen. Het aangename weer zorgde voor voldoende (terras)pauzes onderweg. De benen moesten uiteraard een beetje worden gespaard.😉 Doordat Hamburg een goede metroverbinding heeft, maakten we hier dankbaar gebruik van. Het is echt een leuke stad met vriendelijke Hamburgers. Hier komen we zeker nog eens terug!

Raceday
Na een wat gebroken nacht was de grote dag aangebroken. De wekker stond om 7:15 uur. Na een korte douche en ontbijtje gingen we op pad richting start! Dit was ongeveer 1,5 kilometer wandelen vanaf ons appartement. Rond 9:00 uur waren we bij het laatste startvak aangekomen. Ik moest naar startvak C. Erg leuk om te zien hoeveel verschillende lopers er meedoen. De koppies werden steeds smaller en hoe verder we naar voren liepen, hoe meer mensen nog een korte warming up deden. Om de benen wat te activeren, ging ik daar ook nog maar even voor. Mijn vrouw liep door naar haar eerste supportpunt. Op moment van de start was de temperatuur van 13 graden nog best lekker. In de loop van de dag zou deze oplopen richting de 20 graden. Vlak voor de start zag ik nog een bekende medeloper, Dorus. Altijd leuk om nog even wat woorden uit te wisselen. De spanning liep op. Nog één minuut tot de start. Iedereen begon te klappen op de muziek. Het was stipt 9:30 uur en “pang”.. los geht es!

De eerste kilometers is het een kwestie van in je ritme komen. Het was echt behoorlijk vol op het parcours. Overal waar je keek, liepen mensen en wat een publiek. Ik slingerde wat van rechts naar links en had op den duur een fijne plek aan de linkerkant van de weg gevonden. De wegen liepen iets omhoog maar hier voelde ik vrij weinig van. Dat was een goed teken. Na een kilometer of 5 kwam ik wat meer in mijn ritme. Ik keek bewust om me heen om ook wat van de sfeer mee te krijgen. Spandoeken als ‘Smile, you’ve paid for this’ doen je daar aan herinneren haha. De eerste 5 kilometer gingen in een tijd van 21:23. Voor een sub3 zou ik elke 5 kilometer in 21 minuten en 14 seconden moeten doorkomen. Vanwege de verwachte warmte koos ik bewust voor een iets behoudende start. De volgende 5 kilometer gingen in 21:10. Mede doordat we veel naar benden liepen, ging het er iets sneller aan toe. Ik voelde me goed, zowel mentaal als fysiek. Dat was dus mooi. Rond de 12 kilometer zou ik weer wat support van Lyanne krijgen. Zij was niet de enige, wat een hoop mensen! Op dat moment liepen we bij de haven. Na een high5 en een aantal ‘power ups’ liep het soepel. Wel deed de zon steeds beter zijn werk, het werd warmer en warmer. Inmiddels 15 kilometer op weg en ik liep deze in 1:03:59. Nog steeds op schema.

Rond 19 kilometer kreeg ik even een kleine inzinking. Ik weet niet meer hoe het precies kwam, maar volgens mij was het een combinatie van warmte, een straat omhoog en dat je nog niet eens op de helft bent. Dit bracht het hoofd op hol, maar ik moest en zou lekker doorhollen. Tijdens een marathon gebeurt dit overigens aan de lopende band. Van een wat minder moment naar iets positiefs. Als negatieve gedachten opkomen, probeer ik om wat meer afleiding te zoeken. Ook helpt het mij om dan de focus te leggen op de volgende eet/drinkpost. Elke 7 kilometer nam ik bijvoorbeeld een sportgel. Na 21 kilometer was het daar dus weer tijd voor. Ik kwam de halve van de hele door in 1:29:52! Als ik dit zo zou doorzetten, komt het helemaal goed. Het voelde ook weer beter en ik kon weer een beetje genieten. Rond de 23 kilometer was het dan ook echt een haalbaar doel, die sub3. Wel wist ik dat ik er nog lang niet was want de marathon begint pas, zoals je vast vaker hebt gehoord, vanaf de 30 kilometer. Daar moest ik nog maar niet teveel over nadenken want het ging nu goed. Dus kilometer voor kilometer aftellen. Op 25 kilometer had ik weer een mooie split-time van 21:25. Mijn verwachte finishtijd bleek daardoor exact op 3 uur uit te komen, zag ik later.

Daarna werd het voor mijn gevoel warmer en zwaarder. We draaiden de terugweg op en bij kilometer 30 had ik twee keuzes voor mezelf opgelegd. Of ik zou alles uit de kast trekken om het tempo van 4:15 min/km aan te houden en het misschien wel/ net niet halen, of ik nam een beetje gas terug en liep ‘lekker’ (voor zover dat dan nog kan) door op 4:35 min/km. Ik koos voor dat laatste omdat ik gewoonweg het tempo niet meer stabiel kon houden. Daarbij dacht ik dat ik me ook echt zou opblazen met misschien alle gevolgen van dien. De temperatuur lag inmiddels rond de 18 graden en de benen gaven af en toe lichte schokjes. Oftewel kramp kon maar zo toeslaan. Op 28 kilometer had ik nog een sis gel (caramel) met wat extra elektrolyten naar binnen gewerkt. Overigens was ik ook erg blij met mijn camelbag (gevuld met 2 liter water). Hierdoor kon ik in elk geval goed blijven drinken.

Bij de 35 kilometer nam ik mijn laatste sportgel en pakte ik ook nog maar een istotone drankje mee. Ik merkte dat ik dit echt nodig had. Dat gaf weer wat extra energie. Net als dat mijn vrouw bij de 37 kilometer stond te supporten. Die laatste kilometers in een marathon blijven mega zwaar. Hoe goed je ook hebt getraind. Het tempo zakte verder in, in de richting van 4:45 min/km en uiteindelijk ging de voorlaatste kilometer ook nog eens vals plat omhoog. Daar had Dorus mij van tevoren al over ‘gewaarschuwd’. Poe hee, wat was dat nog afzien. Maar eenmaal de hoek om ging het iets naar beneden en kon je de finish ruiken. Nog 500 meter en na een laatste high5 werden de laatste stapjes van deze marathon gezet naar een tijd van 03:04:33, ik was gefinisht! Ruim 4 minuten boven mijn beoogde tijd, maar ook bijna 15 minuten onder mijn PR. Een tijd om dus hartstikke trots op te zijn. Daarnaast heb ik me na de finish wel eens slechter gevoeld. Voor nu ben ik super tevreden. Die sub3 komt nog wel een keer, dat is een kwestie van tijd. De komende tijd ga ik lekker nagenieten en weer op zoek naar nieuwe doelen. Dit worden in elk geval kortere loopjes om weer eens de snelheid te testen. Dat is en blijft het leuke aan hardlopen. Lang, kort, snel, langzaam, het mag en kan allemaal. Keep Grunning!!